Srefidensi

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Het lijkt soms alsof de uren in Suriname minder minuten tellen dan in Nederland.
We hebben het nog steeds erg druk. We poetsen, verven, schrobben, klussen, maken plannen en rekenen ons suf. Harry doet het meeste rekenwerk en dat is fijn voor mij, want rekenen is nooit mijn meest favoriete bezigheid geweest. Als Harry zijn overzichtjes klaar heeft, mag ik het controleren. Ik speel toch nog een beetje juf dus hier. We zijn een poosje erg druk geweest met 'promotie' taarten maken en vooral, taarten aan de man brengen. Dat gaat nog niet zo voorspoedig als we hadden gehoopt. Iedereen vindt ze lekker, maar niemand koopt. De Surinaamse mentaliteit is ook iets waar we erg aan moeten wennen. Men neemt het hier niet zo nauw met afspraken en dat is erg jammer voor ons. We heben ook nog geen advertentie in de krant, want dan krijg je al gauw de gezondheidsdienst thuis voor inspectie. Het taarten bakken is erg intensief en we verdienen ook niet veel op 1 taart en de bodem van onze pot met goud is inmiddels erg duidelijk zichtbaar geworden. We hebben dus de koppen maar weer bij elkaar gestoken voor een nog een plan de campagne. De uitkomst is een B&B geworden! Dat vergt natuurlijk een veel grotere investering dan taarten, maar levert op termijn meer op hopen we en is minder arbeidsintensief. Bovendien, gasten en taarten bijten elkaar niet denken we. We hopen wel dat onze toekomstige gasten af en toe in een taartje bijten natuurlijk. Ook een B&B starten ging niet echt soepel. Het is weliswaar een van de weinige dingen waar je hier geen vergunning voor nodig hebt, maar deze keer lag onze huisbaas dwars. Hij raakt iedere keer in paniek als hij ergens een schroef of spijker ziet liggen, waarvan hij denkt dat deze misschien in zijn o zo maagdelijke muur zal eindigen. De eerste keer dat we het woord gasten noemden, trok hij zonder een woord te zeggen zijn schoenen aan en scheurde, zonder een groet, plankgas de poort uit. Het was de dag nadat Daniël geboren was en het was wel even een heftige domper op onze vreugde. We stonden hem allebei wezenloos na te staren, snapten niet 123 wat er nou eigenlijk gebeurd was. We vonden het nog wel zo'n aardig oud baasje. Wat nu? Je voelt je onmiddellijk aan handen en voeten gebonden en totaal afhankelijk. Het was erg naar. We hebben hem een week of twee af laten koelen en toen heeft Harry hem gebeld en gevraagd of hij langs wilde komen voor een gesprek. Dat heeft hij gedaan, slechts 2 dagen later dan beloofd, en we hebben een goed gesprek gehad. Het begon wat stroef, maar uiteindelijk, nadat ik al, maar dan ook AL mijn charmes in de strijd had geworpen, gaf hij toestemming. Tjonge, wat een opluchting. We voelden ons weer vrij en onafhankelijk. Daarna begon dus voor ons het shoppen, poetsen en klussen dus weer, maar nu is de kamer zo goed als klaar. Het is een hele mooie kamer geworden, ik denk dat mensen er met plezier zullen vertoeven. We hebben al een advertentie op marktplaats en vrienden van ons komen in februari en daar verheugen we ons erg op.

Er was dus de afgelopen tijd weinig tijd voor feestvieren, maar we zijn toch een dag op stap geweest. Vrijdag 25 november was Suriname 36 jaar onafhankelijk, Srefidensi, en na ons avontuur met de huisbaas hadden wij dubbel Srefidensi natuurlijk! Onze goede vriend Gerold, skydiver en parachutist, ging springen met zijn speciaal hiervoor ingevlogen Nederlandse vrienden en zou landen op het onafhankelijkheidsplein. Dat mochten we natuurlijk niet missen en we hebben een hele leuke dag gehad. Het defilé hebben we aan onze neus voorbij laten gaan. Het was voor het eerst in de geschiedenis 's middags, zo had onze president besloten. Erg jammer, want het regent hier bijna elke dag een poosje momenteel en het begint meestal om een uur of vijf 's middags. Tja, zo ook 25 november. We wilden net weggaan, toen de bui losbarstte, dus dat defilé bekijken we dan wel in 2012. Rest mij nog jullie te vertellen dan onze superschattige kleinzoon Daniël en zijn vader en moeder het goed maken. We hebben hem nu een paar keer op Skype gezien en ik wil 'm nog steeds van het scherm plukken natuurlijk, maar wat een genot om te zien dat het allemaal goed gaat daar.
Tan Bun